We gaan op ziekenbezoek en daarvoor lopen we gedeeltelijk door het bos dat zo’n beetje achter ons huis begint. Het is mij nog niet eerder opgevallen dat ik naar het ziekenhuis kan lopen. En dan ook nog door een bos! Een bos met een oude…

De kleine man in de te strakke broek met de te hippe schoenen en het gedateerde windjack staat erkenning te eisen van het meisje bij de kassa. Hij houdt de boel op omdat hij zijn gelijk wil halen. Hij is duidelijke boos. Dat is hij…

We zaten even bij elkaar. Ik kwam iets ophalen. Of zij bracht iets weg. We spraken over de dood en het verlies. Wat dat is, dood. En wat verlies is en hoe zich dat betekent; voor iedereen anders. Ze zei: ”Tijd is dan je grootste…

Stormen moet het. Razende luchten boven een schuddende en bevende aarde. De zon koud in het oog van een nietsontziende orkaan. Tijd die vertraagt, het aanzwellende geluid van de stilte binnen het oorverdovende schreeuwen van je hart. Het verpletterende gewicht van de leegte waarmee het…

Jarenlang beheerste zij ons leven. Het was op z’n best een diep innige band die we met elkaar hadden en op z’n slechtst een gijzeling waarbij zij de gijzelnemer was. Ze deed dat heel subtiel. Ze sprak nooit. Ik heb haar tenminste nooit iets horen zeggen.…

Ze zit op een bankje in het park. Haar fiets haastig op de standaard gezet, het stuur ver overhellend naar links. Haar haren hebben een rode gloed en zijn quasi slordig opgestoken. Ze draagt een brede, geweven paarse band met rode en witte banen en…

Rekenen kan ik niet.Ik kan het wel maar ik krijg er hoofdpijn van zodra het boven het niveau van een aardbei uitkomt. Simpel kassawerk? Geen probleem. Procenten doe ik met de rekenmachine en sommige trucjes heb ik pas sinds kort geleerd. Maar bij alles met…