De belachelijkheid der dingen

Er ligt nog steeds geen sneeuw maar ik heb al wel een kerstboom gekocht. Dat was gisteren, samen met zoon C van 10. Zoon wilde persé naar het frisse, groene warenhuis alwaar ik mij plotseling (geheel naïef van mijn kant uiteraard) in een tótaal andere wereld bevond.

De wereld waarin een kerstboom gewoon € 60,- kost. Of veertig of zevenendertig en een half. Dan heb je wel een Nordman anti-naald-uitval van 2 meter. Mijn gezicht deed ook raar: ik moest er vreselijk om lachen en tegelijkertijd viel mijn onderkaak een halve meter naar beneden.
Soms is de belachelijkheid van dingen te leuk om te lachen.

Ondertussen herinner ik mij een dagje werken met een stel op uitvallen staande leerlingen van 14 en 15 jaar.
Op de school bevinden zich kinderen waarbij vormen van autisme zijn geconstateerd en die het moeilijk vinden om de wereld om hen heen, zoals wij die hebben vormgegeven, te kunnen begrijpen en te bevatten. En daardoor stelselmatig, bij alles wat ze doen, de plank totaal mis slaan. Ze komen alles behalve tot hun recht  binnen het systeem van onderwijs waar ze zich op dat moment in bevinden en de school kan hen niet bieden wat ze nodig hebben.
Het kan verkeren.

Je zou toch eigenlijk willen dat die kinderen in een voor hen gepaste leeromgeving mogen worden geplaatst waar er rekening wordt gehouden met hun leer- en ontwikkelstijlen zodat ze zich in alle opzichten kunnen ontplooien, leren en mogen groeien, succes kunnen ervaren en erachter kunnen komen waar hun talenten liggen. Goh, zou dat trouwens niet voor élk kind moeten gelden? Sommigen van hen zijn alles behalve dom en het is triest om te zien hoe ze steeds meer afglijden; in alle opzichten.

De decaan vertelde mij dat er erg veel ouders zijn die zich sowieso al rot schamen dat hun kind op het vmbo zit en al hélemaal niet wíllen/kunnen toegeven dat er misschien een ietsiepietsie specifieke gebruiksaanwijzing aan hun kind hangt; zoals aan elk kind. Stel je voor zeg! Stel je voor dat je een gat in je hoofd hebt maar toch gewoon door moet blijven lopen! Stel je voor dat je geen benen hebt maar jou geweigerd wordt om je in een rolstoel te laten zitten of protheses aan te kunnen schaffen.
Lekker voortbewegen heet dat.
Dus laten pa en ma hun kroost gewoon lekker voortbewegen in een steeds grotere poel van frustratie, verdriet, teleurstelling en ergernis. En dus net doen alsof we niet zien dat iemand blind is, doof is, of een gat in zijn hoofd heeft. Het is als het verwachten en eisen van je driejarige peuter dat hij auto rijdt en boodschappen gaat doen en hem daarna nog de schuld geeft als dat niet lukt. Want labelen, dat vinden we maar eng en is een vies woord.
Soms is de belachelijkheid van de dingen gewoon te groot om nog te kunnen huilen.

En er wordt nog veel meer uit de context gerukt, deze maand.
Sint heeft afgedaan. Sint blijkt, onder zijn rood fluwelen mantel en kindvriendelijke glimlach, namelijk een eersteklas slavendrijver en patriarch uit de 17e eeuw ofzo te zijn.
Dat komt door Zwarte Piet. Zwarte Piet komt uit Afrika en is geheel onvrijwillig door Sint ingelijfd om al die cadeautjes maar te moeten dragen. Die wortel blijkt niet voor het paard te zijn, maar voor de afgebeulde, hongerige en afhankelijke zwarte piet. Anno 2011 vinden sommigen dat dit niet meer kan. Het is een belediging voor alle getinte medemensen, het gaat om verworven vrijheden, bestreden rechten en opoffering voor het stemrecht, de CAO en de vakbond en zo nog wat van die termen.
Kuifje werd ook aangeklaagd. Ten eerste bestaat Congo zoals het toen was niet meer en ten tweede werden de grappen in “Kuifje in Congo” niet op prijs gesteld; dat ging ten koste van de inwoners van de hedendaagse Congolese democratie. Het hele stripverhaal bleek een wat al te realistisch beeld van de toenmalige paternalistisch-racistisch gekleurde westerse houding tegenover het ‘primitieve’ Afrika weer te geven. In 1931! Misschien komt Zwarte Piet ook wel gewoon uit Congo…
Kuifje voor de rechtbank en de Sint in het gevang. What’s next; Barbie moet direct uit haar functie ontzet worden; zij zet jonge meisjes aan tot anorexia en het onverantwoord vermetselen van borsten en neus.
Ze is niet meer dan de vleesgeworden plastificatie van de dodelijke mythe dat we als vrouw slank, langbenig en langharig moeten zijn en Ken als heer en meester naast ons moeten dulden. Ik vind Barbie ook erg kapitalistisch. Je ziet haar nooit met vuile handen bij de voedselbank of de hongerige pietjes in Afrika bezoeken. Ze ligt immer met haar stralende glimlach in sexy bikini te wachten op de zoveelste cocktail, samen met haar vriendinnen.
Soms is de belachelijkheid van de dingen te waar om nog in te kunnen geloven.

December 2011, rare maand. De PVV had ook weer eens iets te melden.
Respect moet terug in de klas. De meester moet weer met “meneer” worden aangesproken en grote monden en schelden zou gewoon niet getolereerd moeten worden. Wij radioluisteraars hoorden betreffende verslaggever verwoede pogingen doen om zijn schaterende lach te vermommen onder een snuifend kuchje en waarschijnlijk proberen te verbergen achter zijn enorme microfoon. Hij vroeg aan betrokken PVV’er of dat niet een beetje meten met twee maten was; zoals ze toch regelmatig tekeer gaan in de Tweede Kamer en of ‘bedrijfspoedel’ en ‘doe-eens-normaal-man’ niet ook ergens toch wel een beetje respectloos is? En (woest ingehouden gierende lach drong nu duidelijk door) hoe zat dat met ‘rolmodel’ en ‘respect moet je verdienen’?
De PVV ‘er zei, erg serieus; “Dat heeft er niets mee te maken. De Tweede Kamer is geen leslokaal en iedereen ziet heus het verschil wel. Bovendien gaat het om ‘selectieve verontwaardiging’ en dan wordt dat…”
“..gedóógd!” riep de verslaggever enthousiast, als had hij de jackpot gewonnen.
Soms is de belachelijkheid van de dingen te kort door de bocht om nog te kunnen overzien.

Ik tuig mijn kerstboom op, leg mijn kinderen eronder en lees ze voor uit Kuifje waarna we met ons allen, geheel in kerstspirit 2011 aan de Coca Cola lurken. Dat we daarmee de kinderarbeid in Brazilië sponsoren, interesseert ons niks. De kerstman met bril in de reclame ziet er veel te gezellig uit; dat moet haast wel goed zijn. Ook hij heeft een witte baard en een innemende glimlach. Mogelijk schuilt daarachter een megastal waarin hij op onverantwoorde wijze rendieren fokt en de dwergen tot slavenarbeid dwingt. Binnenkort ligt hij er ook uit, let maar op.

Reacties zijn gesloten.