Ik ook altijd met mijn grote mond!
Nu heb ik met mijzelf afgesproken dat er echt nog één Kolommetje moest komen. In de stijl van het einde van het jaar; met warme kerstgedachten, gloedvolle wensen en inspirerende inzichten waar de geur van kaneel en kruidnagel vanaf slaat. Tevens zou dit de ‘vervanger’ van onze kerstkaarten worden, dit jaar. Persoonlijk genoeg om jou tot tranen te roeren maar voldoende algemeen om het voor iedereen interessant te houden. Dus heb ik een stuk geschreven. Zeshonderdvijftig woorden, om en nabij. Met wat ik denk, hoop, wens en voel. Wat ik graag zou willen, voor ons allemaal en waar iedereen wel iets uit kan halen.
Er is alleen één klein probleem. Ik heb er totaal geen affiniteit mee. Geen verbinding. Geen gevoel. Het is een stuk. Niet meer en niet minder. En daardoor, áls ik het zou plaatsen, zou ik precies het tegenovergestelde doen van wat leeft in mijn hart. En dat noem ik vals spelen. Jij zou dat misschien niet merken. Maar ik zou het weten. Want dat is mijn boodschap, onder anderen. Dat we allemaal wat meer vanuit ons hart gaan leven. En dat mag je dan weer interpreteren zoals je wilt.
Sociaal, emotioneel, economisch, mentaal of maatschappelijk bewust.
Leven vanuit je hart.
Goed luisteren naar jezelf; naar wat je lijf, je geest, gevoel en gedrag je vertellen. Is het allemaal congruent? Komt het allemaal met elkaar overeen of loop je maar iets te blaten zonder dat dit uit je hart komt? Doe je iets waar je niet achter kunt staan of laat je juist zien wat je voelt en vindt? Zeg je wat je vindt of vind je van alles zonder dat je dit zegt of laat blijken? Vreet dat je op of is het juist enorm politiek handig? Wat gebeurt er als je te lang en te veel en te vaak iets moet doen wat niet aansluit op je innerlijke, mentale, emotionele en sociale kompas? Het is een mooi gegeven. Waar ligt jouw grens? Het gaat niet om die ander maar vooral om dicht bij jezelf te blijven. Hoe groot het ‘jakkie-bah’ slash ‘geitenwollensokken’ gehalte van deze redenering ook is; het klopt.
Dicht bij jezelf blijven betekent jezelf kwetsbaar opstellen. Kwetsbaarheid is in deze een uitermate krachtig middel dat ook wel integriteit heet. Als we dingen nalaten uit angst om afgerekend te worden, niet doen omdat we bang zijn te verliezen, zaken vermijden omdat we ons niet willen laten kwetsen, ons verstoppen en onze eigen grenzen dus vooral gaan overschrijden, juist dan dwalen we van onszelf af, geven geen gehoor aan onze eigen behoeften en zijn niet meer integer. Dan worden we ziek, maken ruzie, nemen een minnaar, kopen een boot of een flesje van het één of ander en raken volledig in de war; we zijn onszelf dan kwijt geraakt.
Ik durf bijna te zeggen: betrouwbare mensen zijn de mensen die het meest vanuit hen zelf handelen en hun innerlijke kompas uitermate serieus nemen. Het betekent inderdaad dat je soms op moet staan en de zaal moet verlaten terwijl iedereen blijft zitten, dat je soms ‘nee’ of juist ‘ja’ moet zeggen terwijl de hele wereld je voor gek uitmaakt en soms betekent het ook dat je uiteindelijk de enige winnaar in de straat bent. Dat komt dan omdat je niet uit frustratie of onvrede hebt gehandeld maar vanuit je oprechte behoefte. En luisteren naar je behoefte is eerlijk zijn tegenover jezelf. En eerlijk zijn tegenover jezelf, daar is moed voor nodig. Maar het getuigt ook van een oprechte en waarachtige liefde; je neemt jezelf serieus en daarmee ook de ander en geeft erkenning aan je zijn. Het tegenovergestelde van angst is wat mij betreft dan ook kwetsbaarheid als in de term van puur en oprecht zijn. En alleen dat is geloofwaardig.
Voor 2014 wens ik voor ons allemaal een beetje meer de moed om onszelf kwetsbaar op te stellen. Daar worden we alleen maar sterker van!
Heel fijne dagen en tot in het nieuwe jaar!
