De dromen liggen op straat.
Ze zijn heel goedkoop maar ontzettend kostbaar. Ze kosten bijna niets maar vragen wel wat van je. Het zijn er heel veel maar elk mens heeft er maar hooguit twee. Meestal zijn ze eenvoudig. Klein. Maar met een grote impact.
Je merkt soms niet eens dat ze er zijn. Af en toe hoor je iets fluisteren; ”Waarom niet…” of; ”Wat als…” Soms wordt die fluistering overstemd door het rumoer van het dagelijks leven; de baan, het kind, het huis, het koken, de vrienden, iets dat moet.
Maar soms manifesteren dromen zich in de momenten waarop je ze het minste verwacht. Als je eenzaam bent. Of als je bang bent. Als je niet wilt dat iets verdwijnt. Of als je juist iets mist. Het zijn de momenten waarop het dagelijks leven verstomt en tot zwijgen komt. Als niets anders er meer toe doet dan hetgeen je zelf voelt en ervaart.
En als je zo graag zou willen dat het anders kan zijn.
Ja in plaats van nee. Wel in plaats van niet. Altijd in plaats van nooit. Samen zijn in plaats van alleen. De buurtspeeltuin opknappen of natuurtuintjes aanleggen tussen stoeptegels omdat je de bloemen mist. Je kinderen bij je willen hebben, vrienden kunnen ontvangen of naar buiten kunnen gaan. En Sinterklaas voor alle kinderen.
Elke dag zijn er mensen met een droom. Om iets beter te maken, anders te kunnen doen, iets toe te voegen. Niet voor hunzelf maar uit hunzelf. Niet om geld of een rode loper. Maar gewoon, omdat ze iets missen. En vanuit dat persoonlijke gemis delen ze hun droom en komt deze tot leven.
Kleine, fijne dromen, geweldige dromen, mooie dromen, kleurrijke dromen. Ze bevinden zich achter heel gewone voordeuren, in de winkels, in buurthuizen, op het marktplein, in de wijk, in jouw straat. Heel gewoon. Eenvoudig maar met grootse impact op dat ene leven. Het verschil tussen zijn en meedoen, tussen nooit en natuurlijk. Als verborgen wonderen die pas zichtbaar worden als we elkaar ontmoeten en onze eigen droom gaan delen.
Weet jij waar jouw droom is?
Column Het Zoet voorjaar 2017
